مطالب اینترنتی






داستان رابرت گدارد و نخستین موشک مایع‌سوز جهان

رابرت گدارد در ۱۹۰۸ از انستیتوی پلی تکنیک زادگاهش مدرک مهندسی گرفت و در سال ۱۹۱۱ موفق به کسب مدرک دکترای فیزیک از دانشگاه کلارک شد. در دوران تحصیل در دانشگاه کلارک او کار نظری بر روی سیستم های موشکی را آغاز کرد و بر اثر همین تحقیقات بود که در مورد سیستمهای موشک مایع سوز به نتیجه رسید.

وی دست به کار عملی زد و موشکهایی را ساخت و پرتاب کرد که البته هیچ‌کدام از ۱۵۰ متر بالاتر نرفتند. انجام تحقیقات در زمینه موشکی تنها بر علم و دانش نیاز نداشت، سرمایه نیز برای چنین پژوهشهایی لازم بود. انجمن سمیتسونین با پرداخت ۵ هزار دلار، رابرت گدارد را در ادامه کار عملیاش یاری داد.

نیروهای مسلح آمریکا نیز به تحقیقات گدارد علاقمند شدند و او توانست به آنها نشان دهد که موشک چگونه میتواند محمولهای را از یک نقطه به نقطه دیگر حمل کند.

در سال ۱۹۱۹ گدارد مقالهاش با عنوانروشی برای رسیدن به ارتفاعات بالا» را به چاپ رساند. در این مقاله اشاره شده بود که با استفاده از موشک امکان سفر به فضا وجود دارد. بین سالهای ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۳، گدارد در بخش ادوات نیروی دریایی به آزمایش موشکهای جامدسوز دیگری پرداخت و گامهای بلندتری در توسعه تواناییهای موشکی برداشت.

در این دوران او همچنان فعالیت برای تحقق بخشیدن به ساخت موشکهای مایع‌سوز را ادامه میداد. در ۱۹۲۳ وی بار دیگر به زادگاهش بازگشت و این بار با کوله باری از تجربیات موفق و ناموفق به ادامه کار پرداخت. در این دوران، او غیر از مایع‌سوز کردن موشک به راههای هدایت آن نیز فکر میکرد و آزمایشهایی را نیز صورت داد.

در سال ۱۹۲۴ گدارد موفق به ساخت یک پمپ و دهانه سوخت آزمایشی برای موشک شد که البته توانایی پرتاب موشک را نداشت اما گام مهمی در راه طولانی سفر به فضا محسوب میشد. در ۶ دسامبر ۱۹۲۵ او توانست با موفقیت موتوری را در آزمایشگاه دانشگاه کلارک آزمایش کند که با اکسیژن مایع کار میکرد. موتور موشک ۲۴ ثانیه فعال بود و موشک آن ۱۲ ثانیه حرکت کرد.

پس از چند کار آزمایشگاهی دیگر، گدارد تصمیم گرفت موشک اختراعی خود را در فضای باز و به صورت عملی بیازماید. برای این کار وسایل و تجهیزات لازم به مزرعهای در آوبورن، شهر کوچکی در ایالت ماساچوست حمل شد. کار برای ساخت و پرتاب موشک از ۸ مارس آغاز گردید. روز ۱۶ مارس ۱۹۲۶ را میتوان نقطه عطفی در تاریخ کیهان نوردی دانست زیرا نخستین موشک مایع‌سوز جهان عملاً به پرواز درآمد. این موشک که امروز شاید اسباب بازی کودکانهای به نظر رسد، دروازههای فضا را به روی انسان باز کرد. گرچه تنها دو و نیم ثانیه حرکت داشت و توانست مسافتی در حدود ۶۰۰ متر را بپیماید.

گدارد اینک مطمئن از نتایج تحقیقات نظری خود، تصمیم به ساخت موشکهایی با ابعاد بزرگتر گرفت. آزمایشهای اولیه موفقیتآمیز نبود اما گدارد دلسرد نشد و با صبر و حوصله بسیار به بررسی دلایل شکست پرداخت. در این زمان چار لیندبرگ به یاری گدارد آمد. لیندبرگ که با عبور از روی اقیانوس اطلس و انجام پرواز یک‌ سره از آمریکا به اروپا، شهرت و محبوبیت زیادی یافته بود به کار گدارد علاقمند شد و در محافل مختلف توصیه میکرد به گدارد در راه پیشبرد تحقیقاتش کمک کنند.

بنا به توصیه او، بنیاد دانیل گوگنهایم» مبلغ ۵۰ هزار دلار به گدارد اهدا کرد. گدارد توانست با جلب کمکها برای آزمایش موشکهای خود مزرعه عظیمی را به پایگاه پرتابهای موشکیاش تبدیل کند و تجهیزات لازم را در آنجا گرد آورد.

آزمایشها یکی پس از دیگری انجام میشد و مسیر پیشرفت هر روز نمایان تر بود. ۱۳ اکتبر او توانست موشکی را به ارتفاع بیش از نیم کیلومتری برساند. این موشک حدود ۵/۲ متر طول و ۳۰ سانتی‌متر قطر داشت. اینک ارتش آمریکا به خوبی دریافته بود که آنچه گدارد انجام میدهد نه فقط برای رویاپردازیهای او در سفر به فضا، بلکه برای صحنه نبرد نیز میتواند مفید واقع شود. به همین دلیل کلیه هزینههای آزمایشهای موشکی وی را بر عهده میگیرد و به این ترتیب رابرت گدارد میتواند با اتکا به بودجهای مطمئن گامهای بزرگ‌تری را بردارد.

متاسفانه رابرت گدارد در ۱۰ اوت ۱۹۴۵ در بالتیمور فوت کرد و نتوانست شاهد به ثمر رسیدن نتایج زحماتش باشد.

5656



لینک منبع


آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

هر چی که بخوای ترفنمندهای رستوران و کافه داری ساحل موزیک , SahelMusic سئو سایتی برای همه آشیونه سیمرغ مطالب اینترنتی خانه دانلود بانک لینک های دانلود فیلم ، دانلود سریال و دانلود آهنگ میباشد. برترین اخبار و اطلاعات تخصصی سئو footi1